Herman (zm. 1363), wielkorządca krakowsko-sandomierski, kanclerz kujawski. Pochodził prawdopodobnie z uboższej szlachty lub mieszczaństwa. Występował H. z tytułem kanonika gracjalnego wiślickiego w l. 1325–7, dziekana opatowskiego (1327), kanonika krakowskiego (1334–63), archidiakona łęczyckiego (1340–2), prepozyta kościoła Św. Floriana na Kleparzu (1354–63). Jako wielkorządca jest H. wymieniony w całym szeregu dokumentów w okresie od 12 XII 1324 do 27 XII 1357 r., przeważnie w charakterze świadka. Wobec ciągłego występowania H-a w l. 1324–57 w źródłach z tytułem «procurator generalis» niejasne jest pojawienie się dwukrotne z tymże tytułem Mścigniewa kasztelana radomskiego: w r. 1334 (Kod. Mpol., III nr 640) i w r. 1338 (Najst. księgi m. Krak., 136 nr 1258). Niejasne jest też pojawienie się następcy H-a, Bodzęty, jako wielkorządcy już 12 VII 1357 r., gdy H. sprawował wielkorządy jeszcze 27 XII 1357. Zanotowano w księgach miejskich krakowskich wpływ H-a na wybór rajców krakowskich, brak natomiast w źródłach śladów żywszej jego działalności na stanowisku zarządzającego dobrami królewskimi. Godność kanclerza kujawskiego piastował w l. 1343–58. Zmarł 22 IV 1363 r.

 

 

Kaczmarczyk Z., Monarchia Kazimierza Wielkiego, P. 1939 I 129, 303, 309; Kierst W., Wielkorządy krakowskie w XIV–XVI stulecia, „Przegl. Hist.” T. 10: 1910 s. 25, 304; Maurer R., Urzędnicy kancelaryjni książąt i królów polskich od najdawniejszych czasów aż do r. 1386, „Przew. Nauk. i Liter.” R. 12: 1884 s. 144–5; Piekosiński F., Rycerstwo polskie wieków średnich, Kr. 1901 IV 300; – Akta grodz. i ziem., II, III, VII; Długosz, Historia, III 325; Kod. Katedry Krak., I; Kod. m. Krak.; Kod. mogilski; Kod. Mpol., I, III; Kod. Pol., I, III; Kod. tyniecki; Kod. Wpol., III; Mon. Pol. Hist., II 920; Mon. Pol. Vat., I–III; Najst. księgi m. Krak.